กาแฟกับความรัก

“ความรักก็เหมือนกับกาแฟ ที่เมื่อแรกอาจหอมหวาน แต่อีกไม่นานมันก็อาจเปลี่ยนเป็นข่ม: ทุกๆสิ่งย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา”

ภาพจาก http://www.momlogic.com

หากเอ่ยคำว่า “รัก” เชื่อแน่ว่ารักของใครหลายๆ คนก็คงมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป และหากถามว่าความรักของแต่ละคนเปรียบได้กับสิ่งใด คำตอบที่ได้ก็คงมีหลากหลายเช่นกัน บางคนอาจเปรียบความรักเป็นเหมือนดอกไม้แรกแย้มที่กำลังเบ่งบาน หรือบางคนก็อาจจะบอกว่าความรักของพวกเขานั้นเหมือนกับรองเท้า ที่กว่าจะเจอคู่ที่เหมาะสมก็ต้องลองแล้วลองอีก เลือกแล้วเลือกอีกเป็นเวลานานทีเดียว 

ผู้เขียนมีโอกาสได้อ่านเรื่องสั้น เกี่ยวกับความรักของชาย-หญิงคู่หนึ่งที่เริ่มต้นและจบลงที่ร้านกาแฟ เรื่องสั้นเรื่องนี้ชื่อว่า “กาแฟกับความรัก” เป็นเรื่องที่ให้ข้อคิดได้เป็นอย่างดี และทำให้ผู้อ่านได้มองเห็นสัจธรรมความจริงของสิ่งต่างๆบนโลกใบนี้ได้อย่างชัดเจน 

เรื่องนี้เริ่มจากชายหนุ่มรูปงามที่อกหักเพราะหญิงที่รักปันใจให้ชายอื่น เขาจึงออกเดินทางไปยังสถานที่ไกลแสนไกลเพื่อลืมความเศร้า และแล้วเขาก็ได้พบความรักครั้งใหม่ที่ทำให้จิตใจของเขา สดใส เบิกบานขึ้นอีกครั้ง ความรักของเขาครั้งนี้เริ่มต้นที่ร้านกาแฟเล็กๆ ซึ่งมีเจ้าของเป็นสาวสวยวัยกลางคน ชายหนุ่มตกหลุมรักเจ้าของร้านตั้งแต่แรกพบ และเขาก็ตกลงหลุมรักกาแฟฝีมือเธอด้วยเช่นกัน เขามีความรู้สึกว่ากาแฟทุกถ้วยที่หญิงสาวทำ มันช่างหอมกรุ่นและน่าลิ้มลองเป็นยิ่งนัก ความรักของเขาก็เช่นกัน มันช่างเป็นความรักที่สดใสและหอมหวาน ชายหนุ่มแวะเวียนมาที่ร้านกาแฟเป็นประจำ เพื่อพบปะ พูดคุยกับหญิงสาวที่เขาหลงรัก และเขาก็ไม่ลืมที่จะลิ้มรสกาแฟแสนอร่อยฝีมือหญิงสาว ซึ่งทุกๆ ครั้งที่ชายหนุ่มมาเยือน หญิงสาวก็รู้สึกยินดีเป็นนัก เธอจะคอยดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี ปฏิบัติต่อเขาด้วยความอ่อนโยนและสุภาพ แต่เมื่อเวลาล่วงเลยไป กิจการร้านกาแฟของหญิงสาวเริ่มเติบโต ร้านของเธอมีลูกค้าเพิ่มมากขึ้น ดังนั้นเธอจึงต้องทำงานหนักมากขึ้น และดูแลลูกค้ามากขึ้น เธอจึงมีเวลาให้ชายหนุ่มน้อยลง และไม่มีเวลาชงกาแฟให้ชายหนุ่มด้วยความประณีต อ่อนโยนอีกต่อไป ส่วนชายหนุ่มก็รู้สึกว่าความรักของเขากับหญิงสาวนับวันเริ่มจืดชืดน่าเบื่อ หญิงสาวที่เคยงดงาม บัดนี้เธอกลับมีใบหน้าและร่างกายที่ดูทรุดโทรมจนไม่น่ามอง ที่สำคัญเขารู้สึกว่า วันๆ หญิงสาวเอาแต่ต้อนรับและดูแลลูกค้าจนลืมที่จะสนใจชายหนุ่ม ส่วนกาแฟที่เคยอร่อยน่าลิ้มลอง บัดนี้กลับมีรสชาติจืดชืดและน่าเบื่อเอามากๆ และแล้วชายหนุ่มก็ตัดสินใจก้าวเดินออกไปจากชีวิตของหญิงสาวเพื่อค้นหาความแปลกใหม่ และความสดใสให้กับชีวิตอีกครั้ง ส่วนหญิงสาวที่แสนสวย บัดนี้เธอรู้สึกว่าความชราได้เข้ามาเยือน ทุกๆ วันเธอมัวสนใจแต่การทำงาน จนไม่มีเวลาดูแลตัวเองและคนรอบข้าง กว่าเธอจะรู้ว่าความรักที่สวยงามของเธอได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ มันก็สายเกินแก้เสียแล้ว

ภาพจาก http://fashion.blogdig.net

จากเรื่องสั้นข้างต้น เราจะเห็นได้ว่าความรักแรกแยมก็เหมือนกับกาแฟที่เมื่อชงใหม่ๆ มันจะหอมหวาน น่าทาน ส่วนคนดื่มก็รู้สึกได้ถึงไออุ่น  และความน่าลิ้มลองของกาแฟ หากได้ชิมเพียงสักนิดก็ยากที่จะวางลง 

ความรักเมื่อแรกเริ่มมันอาจดูสดใสและน่าหลงใหลเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ต่อให้กาแฟรสชาติดีแค่ไหน มันก็ย่อมเปลี่ยนแปลงได้ ความหอมหวานอาจลดลง มันอาจเย็นชืด จืดจาง เช่นเดียวกับความรักที่ต่อให้คุณรักกันมากแค่ไหน หากไม่ดูแลเอาใจใส่กันอย่างสม่ำเสมอ ไม่รู้จักเติมเต็มความรักให้แก่กันแล้ว ความรักก็ย่อมจืดจางลง ก็เหมือนกับความรักของชายหนุ่มและหญิงสาว ถึงแม้ว่าเขาทั้งสองจะรักกันมากแค่ไหน หากเขาไม่มีเวลาให้แก่กัน ไม่เข้าใจกัน และไม่ดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกันแล้ว ความรักที่เคยหวานก็ย่อมขื่นขมได้เช่นกัน 

เรื่องสั้นเรื่องนี้จึงให้ข้อคิดแก่เราว่า เราควรหมั่นดูแลความรัก เติมเต็มความรักของเราอย่างสม่ำเสมอ เพราะถ้ามันจากไปแล้วก็มิอาจหวนคืนกลับมาใหม่ได้ และที่สำคัญจงทำใจยอมรับว่า ทุกสิ่ง ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ชายหนุ่มที่เคยรู้สึกดีกับหญิงสาว รู้สึกว่ากาแฟที่หญิงสาวทำมีรสชาติหอม หวาน น่าลิ้มลอง แต่นานวันเข้า เขาก็รู้สึกเบื่อมันเช่นกัน หญิงสาวที่หน้าตาเคยสดใส งดงาม แต่พอวันเวลาผ่านไป ความสวยของเธอก็หายไปพร้อมกับกาลเวลา หลงไว้เพียงความชรา และสังขารที่พร้อมจะล่วงลาได้ทุกเมื่อ ส่วนความรักของพวกเขาที่เคยหอมหวาน กาลเวลาก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า รักนั้นก็เปลี่ยนเป็นขมได้เช่นกัน

บทความโดย นันทพร คำยอด